چه لذتی دارد در بین الحرمین باشی و ندانی رو به کدام سو افکنی!!
از یک سو عباس است و از سوی دگر حسین................
آنجا بود که فهمیدم رو به جلو که می روی از پشت سرتت فارغ نشو!

کاش تکرار میشد بعضی لحظات
فقط باید شکرش کنم برای دادن آن لحظه اش که بزرگوارانه بمن بخشید!!!
در حالی که به خود که مینگرم میبینم لیاقت چنین لطفی را نداشته ام!!
آری
و بین الحرمین سماوات بهشت است .
و زبان از گفتن زیبایی های کربلا چقدر حقیر است !!!
زیرا جز یاران حسین را به کربلا راه نمی دهند . و خدا را شکر که هوز به ما امیدی هست
نقطه سر خط

(شهید حجت رحیمی)